ThaiBook.net: ร้านหนังสือออนไลน์สำหรับคอหนังสือ

ThaiBook.net: ร้านหนังสือออนไลน์สำหรับคอหนังสือ: "WWW.KorBooks.com"

คู่กัด

บทนำเรื่อง

เรื่องนี้เป็นเรื่องของคุณตาคุณยายคู่หนึ่งที่ปัจจุบันอายุ 68 กับ 63 ปี กันแล้ว หากใครที่ใกล้ชิดคุณตาคุณยายคู่นี้จะพบว่า ท่านทั้งสองทะเลาะกันตั้งแต่คืนแรกของวันแต่งงาน จนปัจจุบัน ก็ทะเลาะกันจนแก่ไปด้วยกัน แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้อยู่กันได้คือ ความเข้าใจ อภัย และรู้ใจกัน คุณยายก็มักพูดว่า

" ถ้ายายรู้ว่า แก่แล้วพูดมาก คงไม่แต่งงานด้วยหรอก หนุ่มๆไม่พูดมากนี่ เรียบร้อย นิ่งๆ"

แต่ไม่ว่าจะทะเลาะกันหรือหยอกกันแรงๆเพียงใด คุณตามักทำให้ยายโกรธ แต่ก็สิ้นสุดด้วย ทำตามยาย และง้อยายทุกที

บางครั้งคนใกล้ชิดที่ได้ยินมักจะรู้สึกว่า ถ้อยคำที่คุณตาหยอกเย้าคุณยายนั้น มันช่างแรงนัก เช่น

" ชอบเก็บอะไรไม่เป็นระบบ ทำอะไรเป็นบ้าง เบื่อจริง พวกโง่ๆนี่ " คุณตาชอบว่าคุณยายที่ทำอะไรไม่ค่อยเป็น

" โง่รึ ใครกันแน่ที่โง่ ฉันว่าฉันฉลาดกว่าเธอแล้วกัน " คุณยายเถียง

" อะไรที่ฉลาดบ้าง ไหนบอกมาสักอย่างสิ" คุณตาไม่ลดราวาศอก

" ไม่ฉลาดฉันจะได้เธอมาเป็นสามีเหรอ" ยายว่าเข้านั่น

" ว่าแล้ว เธอก็ฉลาดอยู่เรื่องนี้เรื่องเดียวแหละ "

" หรือว่าไม่จริง"

แค่นั้นคุณตาก็ต้องหัวเราะ และหยุดเสียงลง เพราะไม่ว่าตาจะว่าอย่างไร คุณยายก็ยอมรับในความบกพร่องของตัวเอง

และยกให้คุณตาฉลาดกว่าเสมอ เก่งกว่าเสมอ ยกเว้นเรื่อง ฉลาดที่สุดของคุณยายก็คือ การหาสามีดีๆอย่างคุณตานั่นเอง

บางที คุณตาก็ชอบว่าคุณยายที่จำทางไปไหนไม่ได้สักทีแรงๆว่า

" รู้จักไหม หมานั่งเรือ จำทางไม่ได้สักที" คุณตาว่าคุณยาย

" ทำไมฉันต้องจำทาง ในเมื่อฉันมีเธอเป็นคนขับ จำทำไมให้เปลืองสมอง ฉันอยากไปไหนก็สั่งเธอได้ "

แล้วคุณยายเวลาจะไปไหน ก็สั่งอย่างเดียวว่าจะไปไหนบ้าง แล้วคุณตาต้องพาไปทุกแห่งอยู่ดี

วันใดที่คุณตาป่วย ไม่มีแรงแหย่คุณยายให้โกรธ คุณยายก็จะบ่นว่า

"รู้สึกเหมือนว่า บ้านมันเงียบๆ " แต่พอคุณตาหายป่วยเมื่อไหร่ เสียงเถียงกันก็ตามมาตั้งแต่เช้า

ทุกๆเช้า คนในบ้านก็จะได้ยินเสียงคุณตาบ่นคุณยาย ในความช่างเก็บ แล้วคุณตาหาของไม่เจอ

เสียงคุณยายผู้ทำอะไรไม่เป็น สั่งให้คุณตาทำโน่นนี่ ให้ถูกใจ

ไม่ว่าจะตัดต้นไม้ ทำเฟอร์นิเจอร์ หรือทำอาหาร

คุณตาทำให้คุณยายทั้งสิ้น

บางเวลา เราจะเห็นคุณตาก็ตัดเย็บเสื้อผ้าให้คุณยายใส่ ตัดผมให้คุณยายอย่างปราณีต คุณตาทำอาหารเก่ง ในขณะที่คุณยายติชมเก่ง คุณยายเป็นลูกมือเพียงเป็นคนทำน้ำปลาพริก แค่นั้นก็ทำให้คุณตาสุขใจได้

ทำให้พวกเรามักสงสัยกันว่า คุณตาคุณยายคู่นี้รักกันได้อย่างไร

ในเมื่อ คุณยายไม่อ่อนหวาน ไม่ช่างเอาใจ แถมทำอะไรไม่เป็นเสียเลย

แล้ว ความรักของท่านเริ่มต้นได้อย่างไร

คุณยายตอนนี้อายุได้ 63 ปีแล้ว แต่ยังคงเป็นหญิงสูงวัยร่างเล็กๆบอบบาง ผิวขาว คิ้วคม ดวงตาแฝงแววดุ เข้มงวด ไม่เสื่อมคลาย

กับคุณตา ที่ปัจจุบันอายุ 68 ปี รูปร่างสูงใหญ่ ยังดูแข็งแรงกระฉับกระเฉง ไม่เปลี่ยนแปลง ผมเบาบางลงไปมาก แต่บุคคลิกยังภูมิฐาน เหมือนเมื่อครั้งยังหนุ่ม และความมีอารมณ์ขันยังคงอยู่

ได้เล่าย้อนไปถึงอดีต เมื่อครั้งที่ท่านทั้งสองยังหนุ่มสาว

ครั้งที่ยังเป็นจุดกำเนิดความรักของท่าน ตอนนั้น คุณตาอายุได้ 22 ปี เป็นนักเรียนนายร้อย จปร.

คุณยายก็เป็นนักเรียนมัธยมห้า อยู่ที่โรงเรียนมัธยมชื่อดังที่กรุงเทพ อายุเพิ่ง 17 ปี.......

และที่ ลานพระบรมรูปทรงม้า เป็นจุดเริ่มที่นำท่านทั้งสองมาเจอกัน...............

นายทหารนำขบวนสวนสนาม ถือไม้คธา สูงสง่า หน้าตาคมสัน ทำให้สาวน้อยวัย 17 ที่ยืนดูการสวนสนามกับเพื่อนๆก๊วนเดียวกัน รู้สึกประทับใจ  แต่สาวน้อยยังรักษาท่าทีนิ่งเฉยเสีย ไม่วายที่เพื่อนข้างๆจะสะกิดกัน

" แพร เธอว่าไหม คนเดินนำหน้าขบวนหล่อสุด เต๊ะชมัดเลย แต่เท่ห์ม๊าก มากนะเธอ"

" แหม ยัยทองม้วน ไม่ต้องไปมองหรอก แบบนั้นน่ะ เขาคงไม่ชายตามามองพวกเราหรอก ฉันว่า สาวๆคงเพียบ" ยัยผักบุ้งขัดคอ ยัยทองม้วนที่ทำท่าทางกระดี๊กระด๊า ไม่เลิกรา แต่แพรสาวน้อยหน้าตาน่ารัก ผิวขาวนวล ท่าทางหยิ่งไม่น้อยยังคงนิ่งเฉยเหมือนไม่สนใจกับถ้อยคำเพื่อนสาวสองคน แต่ความจริงเธอมองตามร่างสูงโปร่งนั้นไปจนลับสายตา

การสวนสนามมีเป็นประจำทุกปีในวันเฉลิม และวันกองทัพไทย แต่ปีนี้เป็นปีแรกที่แพรตามเพื่อนๆผู้คลั่งไคล้นักเรียนนายร้อยเป็นชีวิตจิตใจมาดู  เหตุผลของเพื่อนๆก็คือ

" ยายแพร นายร้อยนะเท่ห์กว่าอาชีพอื่นๆ อีกหน่อยตำแหน่งสูงๆ เมียนายร้อยก็ได้เป็นคุณนาย เมียนายพลก็ได้เป็นคุณหญิง มีทั้งทหารรับใช้ มีคนเอาใจ มีทั้งตำแหน่ง และเงินทอง เผลอๆ อาจได้เป็นเมียนายกอีก ดูเมืองไทยสิ ส่วนใหญ่นายกมาจากไหน ถ้าไม่ใช่มาจากนายร้อยทหารกันทั้งนั้นนะเธอ"

แต่ความตื่นตาของการสวนสนามก็ทำให้ประทับใจสาวแพรไม่น้อย นักเรียนนายร้อยแต่งตัวตามเหล่าทัพ ที่ตนสังกัด ทัพบก ทัพอากาศ ทัพเรือ  มีเครื่องแต่งกายสีต่างกันไป  ถ้าโรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า การแต่งกาย สวมเสื้อคอปิดสีแดง กางเกงสีดำมีแถบสีแดง สวมหมวกยอดมีพู่สีดำ โรงเรียนนายเรือ การแต่งกาย สวมเสื้อคอปิดสีน้ำเงินดำ กางเกงสีน้ำเงินดำมีแถบสีทอง สวมหมวกทรงหม้อตาลสีขาว โรงเรียนนายเรืออากาศ การแต่งกาย สวมเสื้อคอปิดสีฟ้า กางเกงสีเทามีแถบสีเหลือง สวมหมวกยอดมีพู่สีฟ้า นอกนั้นก็เป็นของขบวนทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์บ้าง ทหารราบ ทหารม้า ทหารปืนใหญ่ ตามเหล่าทัพต่างๆ ที่จะมีสีของเสื้อ กางเกง หมวก พู่เมือง ก็จะแตกต่างกันไป มองดูเป็นระเบียบและสวยงามมากๆ

             เสียงวิจารณ์ความสง่างามของผู้สวนสนาม และความเป็นระเบียบคงเป็นเรื่องปกติ เพราะกว่าจะฝึกฝนมาได้สวยงามและเป็นระเบียบแบบนี้ต้องใช้ทั้งเวลา แรงกาย แรงใจ และความสามัคคีของทุกคน

" แพรๆ ขบวนเลิกแล้ว รีบเดินไปด้านหลังรั้วเร็ว เดี๋ยวพี่ยุทธเลิกแล้วจะมารอ " เสียงเรียกดังมาจากสาวน้อย ใบหน้าคมขำจากจังหวัดเดียวกัน ชื่อ ฝอยทอง ที่เพื่อนๆเรียกว่า "ยัยฝอย" เพราะเธอช่างเจรจา และยัยฝอยนี่แหละริเป็นแม่สื่อให้พี่ชายที่เป็นหนุ่มนักเรียนนายร้อยห้อยกระบี่ที่ชื่อพี่ยุทธกับเพื่อนสนิท แพรพิลาศ สาวน้อยที่น่ารักคนนี้

" พี่ยุทธๆๆๆๆ ทางนี้ๆๆ " เสียงเรียกแจ้วๆ ของฝอยทองดังขึ้นเมื่อเห็นร่างสูงผิวคล้ำของพี่ชายเดินมายังจุดนัดหมาย

" นี่เพื่อนๆสนิทของฝอยค่ะพี่ยุทธ คนนี้ทองม้วน ผักบุ้ง และก็แพรพิลาศ"

" สวัสดีค่ะๆๆ "เสียงสองเสียงของทองม้วน และผักบุ้ง สวัสดีพร้อมๆกันดังเจือยแจ้ว เว้นแต่แพรพิลาศที่ยกมือสวัสดีเฉยๆ แต่ไม่ออกเสียง

" สวัสดีครับ น้องๆ  คงร้อนกันสิครับ พี่ว่าพวกเราไปหาอะไรทานกันดีไหมครับ แถวนี้มีก๋วยเตี๋ยวเนื้อกับน้ำแข็งไส เพราะพี่อยู่ได้ไม่นานเดี๋ยวต้องกลับพร้อมเพื่อนๆ " นายร้อยยุทธพูดพลางปรายตามองเพื่อนน้องสาวทุกคน

" ได้เลยพี่" เสียงรับแจ่มใสจากฝอยทองที่เกาะแขนพี่ชายแจอย่างภาคภูมิใจ

" เดี๋ยวพี่ขอชวนเพื่อนสนิทอีกสามคน เดี๋ยวแนะนำให้รู้จัก ถึงร้านก่อนตรงนี้ร้อนมาก " พูดจบก็หันไปบอกเพื่อนที่บางคนยังทักทายพ่อแม่ของเพื่อนๆกันอยู่

" เฮ้ย ไปเจอกันที่ร้านก๋วยเตี๋ยวโกฮับนะ"

 

บทนำ

จุดเริ่ม.... แห่งรัก เป็นเรื่องราวความจริงของความรักที่กำเนิดขึ้นในบุคคลหลายๆคน ที่มีจุดกำเนิดที่แตกต่างกันออกไป  ซึ่งผู้เขียนได้รวมรวมมาจากเรื่องเล่าของบุคคลที่รู้จักรอบตัว และเรื่องเล่าที่ได้มีการเล่าต่อๆกันมา ทุกคู่คือชีวิตจริง ที่ต่างมีกำเนิดชีวิตรักที่แตกต่างกันไป

บางครั้ง พวกเขาเริ่มจากการขัดแย้ง เกลียดชัง และต่อมา มีความเข้าใจ จนกลายมาเป็นความรัก

บางครั้ง ความรักเริ่มต้นจากการสงสาร เห็นใจ

บางคู่ ห่างกันแสนไกล คนละฟากฟ้า แต่ก็มาพบเจอกันได้

บางคู่ ต่างวัย แต่ความเข้าใจ และเห็นใจ ก็นำมามากกว่าคำว่ารัก

บางครา ทั้งคู่ต่างแตกต่าง ไม่ว่าจะเป็นนิสัย ฐานะ รสนิยม แต่ก็มาเติมเต็มให้กัน

บางครา ความรักทำให้ผิดหวังอยู่ร่ำไป แต่เมื่อมาถึงคนที่ใช่ ไม่ได้ค้นหา แต่ก็มาเจอและรักกันได้อย่างไม่ตั้งใจ

ไม่ว่ารักของพวกเขาจะเป็นเช่นไร  แต่ทุกคู่ในบล็อกแห่งนี้ คือคู่ที่สมหวังแล้วทั้งสิ้น

แม้บางคู่ จะต้องพรากจากกันไปเพราะกาลเวลา แห่งวัย

และหลายๆคู่ก็ยังคงเป็นคู่แท้ที่สร้างมาคู่กัน

บางคู่ก็เหมือนลิ้นกับฟัน ที่ทะเลาะกันเรื่อยมา แต่ก็ยังมีรักให้กันไม่เสื่อมคลาย

และขอให้ผู้ที่ได้อ่านที่มีรักทุกคน มีความรักที่มีสุข สมหวังกันทุกๆคนนะคะ